"Vera" zespołu Pink Floyd opowiada o ojcu, który rusza na wojnę. Jego syn już nigdy ma go nie spotkać. Piosenka z 1979 roku uważana przez wielu fanów za jedną z najlepszych tej grupy odnosi się do osobistych doświadczeń wokalisty "pinkfloydów". Roger Waters w dzieciństwie stracił ojca na wojnie, we włoskim Anzio w 1943 roku. Właśnie dlatego ten utwór brzmi tak autentycznie.



Tak jak "Lili Marleen" odprowadzała w latach 40. niemieckich żołnierzy na front, tak "We'll Meet Again" towarzyszyła Brytyjczykom w okopach. "Nie wiem gdzie, nie wiem kiedy, ale wiem, że spotkamy się ponownie pewnego słonecznego dnia" – śpiewa Vera Lynn, a właściwie Vera Margaret Welch. Urodzona 20 marca 1917 roku córka hydraulika, dorastająca w londyńskim East Endzie, była dla tych żołnierzy zwykłą dziewczyną, taką jak ich matki, żony i siostry, które zostawili w ojczyźnie. "Dom nie jest tak daleko, kiedy tu jesteś" – zwrócił się do niej pewien żołnierz cytowany przez brytyjski dziennik "The Guardian".



Już w wieku 13 lat Vera Lynn zaczęła odnosić pierwsze sukcesy muzyczne. Pierwszy utwór, "Up the Wooden Hill", nagrała w 1936 roku. Oszałamiającą popularność przyniosły jej jednak dopiero lata 40., kiedy zaczęła prowadzić własną audycję w radiu BBC. Odczytywała na antenie krótkie wiadomości dla żołnierzy wysyłane do studia przez ich stęsknione kobiety.



Choć w końcu wojna dobiegła końca, Vera Lynn nie złożyła broni. Działała społecznie, wspierała weteranów, a jej popularność kwitła. Zaczęła udzielać się charytatywnie. Założyła między innymi fundację wspierającą poszukiwania leku na nowotwory piersi u kobiet, zaangażowała się w pomoc dla uchodźców z Birmy, a nawet wzięła udział w kampanii organizacji PETA przeciwko wyścigom gołębi.